De structuur en de westzijde zijn opgebouwd uit acaciastammen, die dus normaal wel een tijdje moeten meegaan.
De zuidwand bestaat uit bouwstaalnetten die gevuld worden met stammetjes. Hopelijk zullen allerlei nuttige insecten zich ertussen komen nestelen.
De twee andere wanden zijn opgebouwd uit tuinschermen, die we laten begroeien. Hieronder een mooi zicht op de noordkant (vanuit de moestuin), langs de kerkhofmuur, met het silhouet van de Sint-Lambertuskerk tussen het gebladerte van de haagbeuken.
De rabarber ligt ondertussen uitgeteld, maar de yacon staat nog fier rechtop.
Over enkele weken zal hij normaal ook geveld worden door de vorst, en kunnen we een soort aardappels rooien die naar limonade smaken!
De boerenkool kan wel wat kou verdragen.
De paksoi, een Aziatische bladkool, is iets kouwelijker. Snel de wok in dus, voor de vorst komt!
De winterpostelein is vlot uitgekomen. De smaak doet een beetje aan Nieuw-Zeelandse spinazie denken. Dit kruid komt via Cuba uit Amerika en wordt daarom in het Duits ook Kubaspinat genoemd. Naar het schijnt is het eens gezaaid niet meer weg te krijgen. Een ideale compagnon dus voor de aardpeer.
En nu hou ik op over ons groente-assortiment, want sommige passanten houden de Potager klaarblijkelijk voor een zelfpluktuin! Ongenode gasten wezen dus op hun hoede voor wolfijzers en leewenkuilen tussen de spinazie...
