Gebrek aan inspiratie dringt mij deze tot in den treure geciteerde versregel van Herman Gorter op, maar het is meer dan hoog tijd om nog eens wat nieuws op onze blog te zetten. Ook in de moestuin wordt in de 21ste eeuw vooral digitaal gecommuniceerd!
Trouwe volgers was de windstilte op deze blog de voorbije maanden niet ontgaan. Door drukke agenda's, fulltime jobs met deadlines op het werk, nakende communies en lentefeesten en werkzaamheden in eigen huis en tuin was het moeilijk om op de vaste data een schare vrijwilligers bijeen te krijgen, en daardoor moest de potager het vooral hebben van individuele flitsbezoekjes van de die-hards onder ons. En selfies op de blog zetten, daar beginnen we voorlopig niet aan.
De compost die we dit jaar hebben toegevoegd moet ontzettend vruchtbaar zijn, want letterlijk elke eikel die uit de omliggende eiken van de pastorietuin in onze moestuin viel is ontkiemd, waardoor de opkomende eikjes als haren op een hond in de bedden staan. En de varens geven zich nog altijd niet gewonnen en blijven de kop opsteken. Dat varenbladeren vol sporen hangen maakt ze allicht ook niet geschikt als
mulchmateriaal, en daar hadden we nog niet echt bij stilgestaan. Hoe dan ook, er moest duchtig gewied, gehakt en geschoffeld worden.
Maar laten we op deze blog niet te veel kankeren over problemen, en onze plannen voor dit seizoen op een rijtje zetten.
1. Combinatieteelt
Verschillende groenten door elkaar zetten: niets dan voordelen. Het oogt niet alleen natuurlijker, maar het brengt ook vraatzuchtige insecten in de war. Sommige insecten herkennen de "skyline" van een preiveld immers al op kilometers afstand, en voor de geur geldt hetzelfde. "Barbecue!", denkt zo'n beest dan. Daarnaast zorgt het combineren van groenten ook voor een minder eenzijdig bodemgebruik (bv. de ene groente gebruikt stikstof, andere - bv. peulgewassen - voegen net stikstof toe) en treedt er minder concurrentie op doordat sommige planten oppervlakkig wortelen, en andere (bv. rode biet) bijna een meter diep gaan. Hieronder een foto van een experimentje dat dit jaar loopt: aardappel met labboon. Het lijken dikke vrienden te worden, al worden de labbonen ook in deze teeltcombinatie geplaagd door de waarschijnlijk onvermijdelijke zwarte bonenluizen.
2. Doorlevende groenten
Jaar na jaar een hele tuin zaaiklaar maken, inzaaien, planten, wieden... Nee, bedankt: wij gaan voor minstens 50 % doorlevende of zichzelf uitzaaiende groenten. Ze komen niet alleen vanzelf, maar ze komen ook eerder uit, voor het eigenlijke zaaiseizoen moet beginnen. We hebben al een forse rabarber staan (gescheurd en eigenlijk indirect een erfstuk van Filip zijn bomma!), maar daar moeten nog bijkomen: brave hendrik, eeuwig moes, doorlevende rucola en venkel, grote engelwortel, aardpeer, en ... kaukasische rankspinazie, een bladgewas dat vanaf nu onze wigwamconstructie mag inpalmen.
3. Bloemen en kruiden
Vorig jaar hebben we al facelia, incarnaatklaver en goudsbloemen gezaaid, en daar zullen we niet zo snel meer vanaf geraken. De bijen en hommels vinden dat alleszins niet erg. Daar komen dit jaar nog bij: lupine omwille van zijn bodemverbeterende eigenschappen en
Russische bastaardsmeerwortel, een superkruid voor de ecologische moestuin. En de snipperwand wordt binnenkort begroeid door een Oostindische kers die volgens de verpakking meer dan 2 m hoog rankt!
4. Biodiversiteit
In de gangbare landbouw wordt nog maar een fractie van de bestaande cultuurgewassen verbouwd. Enkel soorten die gelijk afrijpen, makkelijk machinaal geoogst kunnen worden, lang bewaren en groenten opleveren die aan de strenge veilingnormen voldoen komen nog in aanmerking.
Wij vinden andere dingen belangrijk. Liever af en toe tomaatjes plukken dan hele trossen ineens tot passata moeten verwerken, en van een
kromkommer staan wij ook niet meer te kijken. Oude, streekgebonden rassen en biologische innovatieve soorten krijgen dus de voorkeur, zonder ons daarom te laten leiden door tuinracisme. Het leukste soevenir voor een moestuinier is natuurlijk een pakje zaad uit den vreemde. Hoe zouden Turkse courgettes smaken? Diversiteit troef: multiculti in de potager!
5. Eigen zaad winnen
Zaadteelt: vroeger vanzelfsprekend, nu met het oog op het behoud van biodiversiteit stilaan een noodzaak. Op de foto hieronder een prei van vorig jaar die op het punt staat in zaad te schieten. Niet dat we het de telers van dit zaad niet gunnen (integendeel: dit is een nieuwe erkend biologisch ras:
Mechelse blauwgroene van Akelei)!
"Mijne selder staat in bloei", zong Urbanus ooit. Die van ons binnenkort ook!
6. Zonder is gezonder
Dit behoeft geen verder betoog, denk ik. En ja, dan moeten we soms een deel van onze oogst afstaan aan de beestjes die mee aanschuiven aan onze toch al bij al rijkgevulde tafel, zoals bv. de woelmuizen die keer op keer de aardperen wegvreten. Vroeg of laat duikt wel een natuurlijke vijand op. (Enkele uren later, in de schemering bij pot en pint op het terras van de
Pastorie gezeten zagen we een kerkuil uit de toren rakelings boven de Potager scheren!)
Data
Je vindt ons vanaf nu in de Potager
zoals voordien elke derde zaterdag van de maand, maar pas vanaf 16 u. Breng kinderen gerust mee: ze kunnen zich naar hartenlust uitleven op de boomstammetjes!
in het "hoogseizoen" (april-oktober) elke eerste vrijdag van de maand "Potager after work" vanaf halfacht.
tussendoor: op goed geluk...
Kom gerust ter plekke een kijkje nemen!
Tot slot nog even het nieuwe boek van
Mme Zsazsa in de kijker zetten. Onze madammen van
Café Plissé zijn al langer fan van deze Meerhoutse spring-in-'t-veld, maar naast rokjes naaien kent ze blijkbaar ook een en ander van biologisch tuinieren. Leuk geschreven, en boordevol veelbelovende recepten!
